Huisje, boompje, beestje,
wat je je maar wensen kunt.
Alles heb ik voor elkaar,
maar ervan genieten heb ik me niet gegund.
Met ups en downs het leven door.
Het gevoel een berg te bedwingen.
Hopend dat ik boven was,
er vanaf te kunnen springen.
Vier mannen houden me tegen,
zijn echt alles in mijn leven.
Bang hen te verliezen,
maakt dat ik door blijf streven.
In een down wil ik schreeuwen,
schoppen, springen, slaan.
Doe ik anderen verdriet,
maar blijf gewoon doorgaan.
Lachen wel,
maar huilen niet.
Een masker op,
weg verdriet.
Verdriet om alles
en ook om niets.
Dat is hoe ik
nu door het leven fiets.
Reactie schrijven