Op bepaalde punten in mijn leven,
alles van me afgeschreven.
Alles wat me bezig houdt,
wat er goed gaat en wat fout.
Hoe ik me voelde,
maar niet kon zeggen,
omdat het zo moeilijk is
het goed uit te leggen.
Iedereen zegt het wel te begrijpen,
maar dan die reactie, ik stel me aan.
Het ligt aan mij, ik doe moeilijk,
maar ik wil gewoon rust in dit klote bestaan.
Gewoon praten als Jip en Janneke!
Geen moeilijk gedoe, maar eenvoudige taal!
Praten met iemand die wil luisteren,
echt interesse heeft in mijn verhaal.
Waarom stel ik mezelf en een ander teleur?
Waarom doe ik wat ik doe?
Wat houdt me hier?
Waarvan word ik zo moe?
Antwoord hierop heb ik niet,
ik zou het zo niet kunnen geven.
Maar het doet me veel verdriet
en beheerst een groot deel van mijn leven.
Reactie schrijven