Euforie

Euforie,

een nieuw woord op mijn lijst.

Moeilijk, want het zegt niet

waarnaar het verwijst.

Je zou ook kunnen zeggen

‘ik ben meer dan blij’,

maar dat is iets

wat zelden voorkomt bij mij.

Heb ik mezelf

een grens opgelegd hierin?

Dan moet ik even terug,

helemaal naar het begin.

 

Als kind was ik vrolijk,

zeker tot een jaar of drie.

Daarna werd alles anders,

waarom wist ik toen niet.

Inmiddels weet ik het wel,

wat een oorzaak kan zijn.

De reacties op mijn ongepast gedrag,

straf vond ik niet fijn.

Het maakte me onzeker,

het maakte me bang.

Angst iets fout te doen

draag ik mee al jarenlang.

Zo leerde ik wat niet gewenst is,

maar uitleg niet gehad.

Vragen om verheldering

is iets wat niet in me zat.

Pas je aan, doe anderen na,

kijk en luister goed.

Zo had ik bedacht,

leer ik vanzelf wel hoe het moet.

Maar in een zwak moment,

een van onoplettendheid,

gaat het mis, raak ik mijn tactiek

en mijn trucjes kwijt.

Euforie is zo'n moment

waarop ik de controle verlies.

Het moment waarop ik me euforisch voel,

is het moment dat ik bevries.

Angst voor mijn emoties,

boos, verdrietig en blij.

Deze zijn te verwarrend,

ik zet ze liever snel opzij.

Controle wil ik hebben

over alles wat ik doe,

maar door mijn emoties niet te uiten,

word ik vaak enorm moe.