Door na mijn diagnose veel te lezen
kreeg ik onze zoon in beeld.
Ik herkende mezelf, maar zag ook hem
en heb mijn zorgen met anderen gedeeld.
Het was voor het eerst in zijn leven
dat ik hem echt begrijpen kon.
Maar we konden wel wat hulp gebruiken
dat is hoe een nieuwe tocht begon.
Een disharmonisch profiel
bevestigt wat ik zelf allang wist.
Hij wordt verkeerd, te hoog ingeschat,
maar er wordt (volgens mij) nog veel meer gemist.
Ik probeer hem zoveel mogelijk uit te leggen,
zijn gedrag te verklaren bij anderen.
Maar hoe anderen met hem omgaan
daar kan ik helaas niets aan veranderen.
Behalve een goede gezondheid
wil ik graag dat de kinderen gelukkig zijn.
Ik gun ze een leven met veel plezier
zonder ellende, verdriet en pijn.
Reactie schrijven