In het donker zit ik zwijgend naast je.
Starend in het duister,
luisterend naar het gefluister,
van je ademhaling die steeds dieper wordt.
Het slapen valt je zwaar vannacht
al is de avond zo rustig verlopen.
Ergens is er onrust ingeslopen
en in paniek wil je liever dood als leven.
Je lijkt het even op te geven,
maar slapen zal je goed doen schat.
Ik zou willen dat je even alles vergat
dat je onbezorgd van het leven geniet.
Dat je even geen angsten en zorgen ziet.
Maar, ik kan je niets beloven,
en je zou me nu ook niet geloven
als ik zeg dat het morgen vast beter gaat.
Weet dat ik er altijd voor je ben
zoals nu, gewoon zwijgend naast je.
Samen starend naar het duister
terwijl ik in gedachten zachtjes fluister.
En hoop dat het bij je binnen komt
dat je altijd zal voelen en weten
en ook nooit zal vergeten
hoeveel ik van je hou.
Reactie schrijven