Geen begrip, alleen maar vragen,
maar heb je mij al horen klagen?
Steeds als ik dacht de rust is daar
staat er een nieuwe uitdaging klaar.
Niemand lost zijn eigen problemen op
ze slingeren alles bij mij naar mijn kop.
Mijn hoofd is vol en niemand die het ziet
ik wil het loslaten, maar het lukt me niet.
Dus voel ik me rot, voel ik me klote
en wordt weer eens teruggefloten.
Maar mag het? Nee, daar komt er weer een
weer een vraag, o laat me alleen!
Donder op, laat me met rust, ga weg!
Het heeft een reden dat ik niets meer zeg.
Ik wil niet meer praten, wil het donker en stil.
Geen verwijten en vragen, maar rust.....
dát is wat ik wil.
Reactie schrijven