Het lijkt niet meer zo belangrijk,
het lijkt niet meer zo intens.
De zorg die ze nodig hebben
om uit te groeien tot zelfstandig mens.
Ik hoef niet alles te regelen
mag ze keuze vrijheid geven.
Bij sturen in plaats van remmen.
Ervaring laten opdoen in het leven.
Ik moet zoeken naar nieuwe doelen,
krijg voor mezelf steeds meer tijd.
Maar het brengt me vooral onrust
ik verlang terug naar hun babytijd.
De structuur en regelmaat en
alle controle die ik had.
Blij dat ze al zo zelfstandig zijn
en zelf val ik in een gat.
Het leven duurt een leven lang
de jaren vliegen voorbij.
Kleine kindjes worden groter
net als de onrust die groeit in mij.
Reactie schrijven