Alles komt goed
was steeds het motto weer.
Maar het bleek niet te werken
en dat keer op keer.
Shit, iemand heeft me door.
Mijn muur wordt wankel om me heen.
Er komen gaten in de muur,
ze komen erdoorheen.
Het valt me zwaar om toe te geven
dat het niet wil lukken met mijn leven.
Er is genoeg om voor te zorgen,
voor iemand zorgen vind ik fijn.
Maar ik ben totaal vergeten
wie ‘ik’ ben en wie ‘ik’ graag wil zijn.
Als ik niet goed ben voor mezelf
hoe kan ik dan een voorbeeld geven?
Hoe kan ik goed voor een ander zorgen
als ik niet zie wat de zin is van mijn leven?
De tijd is daar om hulp te vragen,
het is moeilijk maar het moet.
Ik ben mezelf uit het oog verloren
en zie nu in dat is niet goed.
Reactie schrijven