Gemis

Twee lieve ouders,

altijd hun best gedaan,

maar toch miste ik iets,

iemand om me bij te staan.

Alles zelf ontdekken,

uitzoeken hoe iets moet.

Niemand daarbij tot last zijn.

Ja, dat kon ik goed.

Dat werd mijn nieuwe ik,

maar alle vrolijkheid verdween.

Het kostte me veel energie,

maar het lukte me wel alleen.

Maar hoe voelde ik me nou?

Hoe voelde ik me echt?

Erg eenzaam, alleen en onbegrepen.

Iets waar ik nu nog tegen vecht.

Ik neem het niemand kwalijk.

Het is zoals het is.

Maar dat wil niet zeggen

dat ik niet iets mis.