Ik voel me anders als een ander.
Vraag me niet waarom dat is.
Dat gevoel is er al mijn hele leven.
Een gevoel dat moeilijk te beschrijven is.
Soms gaat het goed
en ik merk dat alles wel weer lukt.
Het gaat beter als ik dat rotgevoel,
eindelijk weer heb verdrukt.
Met tijden komt het weer naar boven,
de twijfel en ook angst.
Een antwoord op mijn vraag ‘ben ik wel normaal?’
maakt me nog het bangst.
En net als ik besloten heb,
ik wil het echt! Nu ga ik door!
Mist het aan begrip
en een luisterend oor.
Maar nu voel ik me sterk genoeg,
nu wil ik ervoor gaan!
Laat los wat anderen ervan vinden,
hoe moeilijk dat ook is.
Heb nu mijn beslissing genomen door te gaan,
tot het me echt duidelijk is.
Reactie schrijven