Alles wordt me opgedrongen.
Moe, boos en verdrietig word ik ervan.
Het maakt me ook angstig en onzeker.
Wat zijn ze nog meer van plan?
Kan ik wel voldoen,
mee in alles wat ze van me willen?
Weer word ik ergens toe gedwongen,
ik zou wel willen gillen.
Doe toch normaal, schei toch uit,
met dat zogenaamd sociaal gedoe.
Laat mij gewoon mijn ding doen,
dan word ik lang niet zo moe.
Waarom moet alles steeds weer anders?
Met het oude was niets mis.
Het tempo en de manier waarop
is mijn grootste hindernis.
Het lijkt steeds uit de lucht te vallen,
zonder verklaring van het doel,
of wat het praktisch in moet houden,
het geeft me een rot gevoel.
Er niet van tevoren betrokken bij zijn,
niet kunnen wennen aan het idee.
Ook het nut er niet van zien.
Ik wil er niet eens in mee.
Reactie schrijven