Er speelde nog veel in het verleden
dat is wat ik heb gemerkt.
Daarom moest ik verder kijken,
om te komen tot iets wat werkt.
Je gaat in gesprek,
levert informatie aan.
Alles wat maar mogelijk is,
om écht verder te kunnen gaan.
Dan volgt er een diagnose
dat was de laatste stap.
Opluchting dat het nu duidelijk is,
maar ook een flinke klap.
Wel verwacht, maar gehoopt van niet.
Altijd gehoopt dat het over zou gaan.
Met deze conclusie vervloog die hoop
en dat kwam best hard aan.
Maar nu kan ik mijn verleden begrijpen,
het maakt dat ik me er minder voor schaam.
Het is fijn om nu te weten,
mijn functioneren heeft een naam!
Ik leer weer dingen bij,
werk aan mezelf en mijn gezin.
Ben er voorlopig nog niet mee klaar,
zit er nu nog midden in.
Reactie schrijven