Zelf een training,
fysio en logopedie.
Goed bezig voor mezelf
dat is hoe ik het zie.
Op het werk,
aangegeven het is te veel.
Eerlijk en open
zonder bang te zijn voor een oordeel.
Voor onze zoon
in een diagnosetraject,
we hebben het
al lang genoeg gerekt.
Voor de oudste
thuisbegeleiding geregeld.
Daar raak ik zelf wat ontregeld.
Helpen met huiswerk,
taken op de groep.
Open dagen bezoeken,
het loopt in de soep.
Alles is even belangrijk,
ik blijf het proberen.
Vastbesloten
alles te kunnen combineren.
Maar ik ben moe,
heb last van geluid.
Mensen die wat van me willen,
liefst schreeuw ik het uit.
Schreeuwen tegen de kinderen,
het gaat nogal tekeer.
Dit is niet wat ik wil,
maar rustig blijven lukt niet meer.
Negeren lukt niet meer,
mijn man heeft me wakker geschud.
Maar daarmee is het nog niet opgelost,
ik voel me kut!
Mijn cirkel was weer rond,
maar sneller deze keer.
Dat is toch een goed teken?
Misschien dat ik het ooit nog leer.
Reactie schrijven