Een lange heftige dag,
een grote stap gezet.
Verdrietig en alleen
lig ik nu in bed.
Alleen met mijn gedachten,
niet wetend wat ik moet.
In een kleine onrustige kamer,
het voelt gewoon niet goed.
Al ben ik weg van huis,
weg van mijn gezin.
Mijn gedachten zijn bij hen
dat zit er gewoon in.
Met shoppen kon ik ze even vergeten,
maar daarna begint het weer.
Rust was waar ik op had gehoopt,
de reden dat ik dit probeer.
Reactie schrijven