Overprikkeld

Al dagen overprikkeld 

ongemerkt stapelde het zich op. 

En als dank voor wat je doet 

krijg je verwijten naar je kop.
 
Zelf was ik juist trots, 

heb me toch staande gehouden deze week.

Zelfs rust momenten ingebouwd,

alleen niet genoeg, dat bleek.
 

Hij gaat naar zijn werk,

trekt de deur achter zich dicht.

Ik blijf verslagen achter

en raak uit evenwicht.
 
Voor de kinderen sta ik op,

ik doe ontzettend mijn best.

Maar, echt alles is teveel nu

door mij raakt iedereen gestrest.
 
De een nog bozer als de ander,

maar uiteindelijk is het stil.

Ieder zit in zijn eigen wereld

dit is niet hoe ik het wil!
 
Ruzie is erg, maar angst is erger.

Angst, voor mijn onvoorspelbaar gedrag.

Al geniet ik van de stilte, van binnen huil ik,

om de angst die ik in hun ogen zag.