Er zijn soms van die dagen
waarop iedereen blijft klagen.
Over de kinderen, hun gedrag,
omdat ze iets doen wat niet mag.
Over een aanvaring,
discussie of een grote mond,
gooien met deuren
of spullen op de grond.
Als moeder wil ik dan graag verklaren
waarom mijn kind doet wat hij doet.
Veel is te verklaren vanuit het autisme
en nee, daarmee praat ik het gedrag niet goed.
De wereld overkomt ze
maar ze zijn verantwoordelijk voor hun eigen gedrag.
Dat is wat wij ze willen leren
en mee bezig zijn iedere dag.
Ook met autisme kun je heel veel leren,
het duurt soms langer dat is een feit.
Maar zolang ze lerende zijn
geef ze de ruimte en de tijd.
Laat ze fouten maken om te groeien.
Wacht, en leg het daarna rustig uit.
Zonder emoties, niet te beladen
om te voorkomen dat hij zich afsluit.
Ze zijn echt niet dom,
begrijpen zelfs heel veel.
De aanpak is alleen wat anders
en dat is juist wat ik graag deel.
Laat ze met rust, praat niet door
als ze zitten met beide handen op de oren.
Je maakt het alleen maar erger,
omdat jij het ziet als 'ze willen mij niet horen'.
Een verkeerde interpretatie van jouw kant
en extra prikkels voor het kind.
Die wel zou willen, maar zich afsluit,
omdat hij het leven zo moeilijk vind.
Dus kom niet bij me klagen
vraag liever om advies of raad.
Vraag hoe je met ze om kunt gaan
dat is waar ik graag met je over praat.
Reactie schrijven