Nog meer onderzoeken

Het telefoontje dat ik kreeg in de trein onderweg naar Maastricht, was niet de eerste en ook niet de laatste. In anderhalve week tijd werden we drie keer gebeld om onze zoon op te halen omdat het helemaal mis ging. In een sneltreinvaart is er van alles geregeld, we zaten zelfs binnen twee dagen rond de tafel met school, een medewerker van bureau jeugd en gezin en van de instantie waar de onderzoeken voor hem lopen. Daarna volgden nog veel gesprekken, mailtjes en telefoontjes, maar wel met als resultaat dat hij de duidelijkheid kreeg die hij nodig had en het weer even wat rustiger werd. 

Op korte termijn werden nog twee aanvullende onderzoeken gepland, maar het diagnose traject verloopt niet zoals verwacht. Er worden wel kenmerken van Autisme gezien, maar volgens de psycholoog die de tests heeft afgenomen is dat te wijten aan een disharmonisch profiel en het feit dat hij overspannen zou zijn. Het zou met rust en regelmaat beter moeten worden?? In dat geval ben ik ook slechts mijn hele leven overspannen, geef mij rust en regelmaat en ik functioneer ook veel beter, maar dat neemt niet weg dat het er toch echt in zit.

Overspannen zijn is een symptoom, maar niet de oorzaak. Maar ondanks dat ik het niet eens ben met de uitslag van het onderzoek en hun visie op het functioneren van mijn kind wil ik het niet op mijn geweten hebben dat mijn kind overspannen is en hiermee rond blijft lopen. Daarom gaan we voor een second opinion. En nu we toch bezig zijn vragen we ook maar vast om een diagnostisch onderzoek voor de jongste om zo alvast een duidelijk beeld te krijgen over zijn functioneren.