Toeval of niet?

Gisteravond was ik bezig op mijn telefoon, ik was mijn gedichten nog eens na aan het lezen en ineens voelde ik drang om mijn gedichtje, Wacker wijf, door te sturen aan de trainster / coach die ik destijds had. Vanmorgen kreeg ik een berichtje terug;

Dit is echt heel frappant! Ik loop met jou in gedachten naar aanleiding van mijn nieuwe website(in de maak) waarop ik interviews met vrouwen ga plaatsen die ik ervaar als een Wacker Wijf. Omdat persoonlijke verhalen veel meer zeggen dat wat voor theorie ook. Jij bent voor mij echt een voorbeeld van een Wacker Wijf, omdat jij jezelf en je zoektocht zo serieus hebt genomen. En nu krijg ik zomaar dit mooie gedichtje. Dank je wel.

Omdat ik na het lezen van het boek 'ontmoet jezelf' er steeds meer van overtuigd raak dat toeval niet bestaat heb ik ja gezegd op een interview. Het zal zo moeten zijn dat wij elkaar weer treffen, wat het doel verder is, geen idee. Spannend? Zeker! 

Dat ik Bep heb leren kennen was ook geen toeval. Zij is bezig met het spirituele waar ik erg angstig voor ben, maar door haar durf ik er wel meer open voor te staan. Zij vertaald het op een dusdanige manier voor mij dat de angst voor het onaantastbare afneemt. Iets in het boek trok me aan en heeft me vastgehouden tot het uit was. Begreep ik alles wat er in verteld werd, nee zeker niet, maar de belangrijkste dingen heb ik opgeslagen. Mijn gevoel dat er meer is als de menselijke wereld is bevestigd en op zo'n manier dat ik er niet echt angstig voor ben. 

Het was fijn om te horen dat mijn oma achter me staat en dat ik maar hulp hoef te vragen, niet voor materialistische zaken, maar voor de meer diepgaande problemen en angsten. Het heeft me geholpen om onze zoon te vertellen over zijn diagnose, iets waar ik een dag eerder nog heel erg tegenop zag en niet wist hoe ik het moest gaan brengen. Ik heb die nacht mijn oma gevraagd om hulp, om me bij te staan en hiermee om te gaan en de volgende dag, op een geschikt moment ging het als vanzelf. Heel rustig en kalm en het was prima zo. 

Zo zijn er heel veel van die kleine toevalligheden in mijn leven waarvan ik me afvroeg hoe het mogelijk was en nu weet ik hoe het komt. In een van mijn eerdere gedichten, 'Leven', heb ik het zelfs al geschreven. Daarin staat; "Alles is voor je geboorte al bedacht." En inderdaad lijkt dit zo te zijn, je hebt allemaal je eigen pad te bewandelen, je maakt je eigen keuzes en doet ervaringen op, allemaal afgestemd op jouw leven. Het doel is al bepaald, maar de weg ernaartoe kan alle kanten op en kent soms vele omwegen. Je komt mensen tegen onderweg die je leiden, maar ook hele kleine subtiele toevalligheden die net een zetje geven in de goede richting om weer verder te komen. Het geeft energie te weten dat ik op het juiste pad zit, nu vasthouden!