Een nieuwe functie

Met alles wat ik nu over mezelf te weten ben gekomen, kwam ook het besef dat wat ik allemaal wil doen teveel is. Het lukt me niet om goed voor mezelf te zorgen, daarbij een gezin met drie kinderen draaiende te houden én ook nog eens 28 uur te werken. Nu heb ik al een tijd lang ouderschapsverlof waardoor ik minder werk en dat gaat op zich prima, maar mijn functie was nog wel even een dingetje. 

Als ik zeker wist dat ik de aangewezen persoon ben die mijn kinderen kan helpen stopte ik met werken, ook als dat betekend dat ik de minimale fijne sociale contacten die ik nu heb daarvoor moet laten schieten. Maar, ik weet maar al tegoed dat ik die persoon niet ben. Ik beschik niet over de juiste studievaardigheden om ze te helpen met hun huiswerk. Ik beschik ook niet over de juiste communicatieve vaardigheden om ze problemen te leren oplossen, en de sociale vaardigheden om contacten te onderhouden ontbreken mij ook van nature.

Wat ik ze wel wil en kan geven is onvoorwaardelijke moederliefde. Deze bezit ik wel van nature en komt eruit als ik op zijn tijd kan gaan werken en mezelf even kan ontdoen van alle zorgen van thuis. Waar ik bij een aantal fijne collega's mijn verhaal kwijt kan en even mijn gedachten kan verzetten om daarna (hopelijk) weer opgeladen thuis te komen. Er te kunnen zijn voor mijn gezin waar ik niets liever dan het allerbeste voor wil.

Stoppen met werken is dus geen optie, maar een blijvende aanpassing in uren en functie is wel wenselijk om de juiste balans tussen werk en privé te creëren en te houden. Mijn gezin staat op nummer één en daar wil ik lol aan beleven nu de kinderen nog jong zijn. Mijn prioriteit lag lang verkeerd. Ik had thuis én het werk op nummer een en dat werkt niet. Daarom kies ik nu bewust voor thuis als prioriteit één en wordt werk mijn tweede keus. Mijn keuze is gemaakt, nu neem ik de stap om het aan te geven en er vol voor te gaan. Wat er daarna gebeurt is afwachten.

Zoals een coach eens zei; 'De sprong is dat je het kenbaar maakt, meer niet. Of je uit je woorden komt of niet, gelijk gaat huilen of niet, of de manager je besluit wil steunen of niet, of het begrepen gaat worden of niet.......Dat zijn allemaal zaken die je vanzelf gaat merken. Daar heb je geen controle over. De rest is koffiedik kijken en daar kom je met al je denken toch niet uit; het is dus enkel verloren energie'.

Dus spannend! Een hele uitdaging, maar ik ga hem aan!

Bij de manager heb ik het inderdaad aangegeven en het werd goed ontvangen. Het heeft nog een half jaar geduurd voordat een nieuwe collega het over kon nemen, maar in de tussentijd hebben mijn lieve collega's me goed geholpen door me te helpen het overzicht terug te krijgen en dingen van me over te nemen. Na mijn vakantie kon ik dan eindelijk beginnen in mijn nieuwe functie en me weer volop op mijn andere taak, het rooster storten. Mijn uren blijven voorlopig nog hetzelfde, maar ook daar gaat definitief verandering in komen na mijn verlof dat is een ding wat zeker is!