Onduidelijkheid
De eerste schoolweek zit er alweer bijna op voor de kinderen. Maandag begon al goed voor de jongste in groep drie. Hij was heel trots dat hij zelf aan zijn gymspullen had gedacht en dan blijkt het gymrooster, wat hij eindelijk goed in zijn hoofd heeft zitten veranderd te zijn.
Dan vraagt de juf ook nog tijdens de les of hij een zin wil voorlezen, maar daar heeft hij helemaal geen zin in. Hij is boos om het gewijzigde programma en moet dat eerst verwerken. Na een paar keer 'nee' heeft de juf het opgegeven en verteld ze me later heel enthousiast dat ze hem een complimentje had gegeven.
Zelf dacht ik dat ze bedoelde voor het feit dat hij goed aan gaf wat hij wilde. Wanner je een vraag stelt kun je immers ja of nee verwachten. Maar nee, hij kreeg een compliment omdat hij niet boos was geworden?!
Ik vraag me dan toch af, wat nu als hij boos was geworden? Zou hij dan straf hebben gekregen? Hij had tenslotte niets verkeerd gedaan, gaf netjes antwoord op haar vraag, zij was toch degene die vragen bleef stellen en geen genoegen nam met het antwoord.
Een ander voorbeeld;
Op woensdag maakte ik een boodschappenlijstje. Toen hij vroeg waar zijn tekening was die hij op tafel had gelegd zei ik dat ik deze niet had gezien. Hij was er zeker van dat die daar zou moeten liggen, want zijn andere tekening op een stukje kladpapier lag er namelijk nog wel.
Toen ik door kreeg wat voor briefje hij bedoelde bedacht ik me dat ik niet op de achterkant van mijn briefje had gekeken. Inderdaad daar stond zijn tekening.
Hij was ontzettend boos, hoe had ik dat nou kunnen doen! Uitleggen dat ik het echt niet gezien had en sorry zeggen hielp niets. Met veel gemopper en tegenzin werd er een boterham gegeten en ging hij naar school. Tot tien uur heeft hij niet gesproken ondanks alle pogingen van de juf om contact te krijgen.
Dit zijn maar twee voorbeelden uit een normale schoolweek. Het lijkt te gaan om niets, maar elke onaangekondigde wijziging in het programma of iets wat anders gaat als verwacht kan al leiden tot een enorme uitbarsting of juist het terug trekken in zichzelf.
Op een rustige manier erover praten gaat niet meer op zo'n moment. Het komt niet binnen, of het komt wel binnen maar het maakt het nog moeilijker omdat je extra informatie toevoegt aan iets wat nog niet verwerkt is.
Het tovermiddel hier in huis is RUST! Als we ze met rust laten tot ze zijn uitgeraasd vallen ze vaak in slaap omdat het zoveel energie heeft gekost. Het beste kunnen we wachten tot ze zelf weer naar ons toe komen voor een knuffel of weer mee willen doen, maar dat is soms zo moeilijk.
Wat ik nog belangrijker vind en wat ik zelf erg heb gemist is leren erover te praten. Niet in het moment, niet als je net rustig bent geworden, maar wel voordat de dag voorbij is zodat je de dag erna weer gewoon verder kunt.
Zelf probeer ik eraan te denken het te benoemen, 'je hoeft er nu niet over te praten, maar voordat je gaat slapen gaan we dat wel doen'. Het is dan duidelijk dat ik op dat moment niets van ze verwacht, maar ik hou nog wel de optie open om het gesprek aan te gaan. Zo kunnen ze er op hun eigen manier naartoe werken.
Wat ik vaak hoor en zie gebeuren is dat mensen kinderen een vraag stellen of een onmogelijke optie bieden. Wanneer je bijvoorbeeld zegt; 'als je niet van plan bent om te luisteren dan ga je maar weg', dan moet je niet verbaasd zijn als mijn kinderen hun spullen pakken en vertrekken. Je geeft ze de keus en dan wordt je ook nog boos als ze werkelijk vertrekken terwijl ze precies doen wat je van ze verlangt.
Of je vraagt 'wil je dat even voor me pakken?' en je krijgt een nee, dan boos worden omdat ze nee zeggen. Wat ook nog kan gebeuren in dit geval is dat ze ja zeggen, maar het vervolgens niet pakken omdat ze niet hadden begrepen dat ze het aan je moesten geven.
En op een vraag als 'weet je hoe laat het is?' kunnen ze ook ja antwoorden zonder te zeggen hoe laat het is.........Je vroeg toch niet om te zeggen hoe laat het is, je vroeg alleen of hij het wist.
Waar we dus erg op moeten letten is dat we zeggen wat we bedoelen; 'Geef even de pasta aan' of 'gooi de vuilniszak even in de kliko'. Voor anderen komt dat misschien over als commanderen terwijl het onze manier van communiceren is. Het moet gewoon duidelijk zijn!
Reactie schrijven
Franca (vrijdag, 12 januari 2018 12:51)
Eigenlijk kan t makkelijk zijn. Kort en duidelijk.