De moed zakt in mijn schoenen,
mijn strijdlust bijna verdwenen.
Het is dat ik nog hoop heb
anders nam ik nu de benen.
Ik moet stevig in mijn schoenen staan,
soms wat meer accepteren.
Maar ik mag ook wel wat terug verwachten,
ik hoef niet alles te tolereren.
Het is niet gek dat het regelmatig botst,
ieder doet zijn eigen zin.
Ieder leeft vooral voor zichzelf
en toch zijn we samen een gezin.
Reactie schrijven