Verjaardag
Iedere verjaardag is weer even spannend hier in huis. Dan heb ik het niet over hoeveel cadeautjes ze krijgen of wie er op visite komt. Nee, dat is allemaal netjes geregeld. Een cadeautje zoeken ze zelf uit al voordat ze jarig zijn. En als het wachten op het cadeautje te lang duurt dan pakken we het gewoon eerder uit. De visite is beperkt tot wat familie en een paar vrienden en meer wordt er niet uitgenodigd. Ze weten dus wat ze krijgen en wie ze kunnen verwachten.
Wat wel spanning geeft is hoe de jarige op zal staan. Heeft hij er zin in vandaag of was de afgelopen week al te druk geweest en kan hij er eigenlijk geen feestje meer bij hebben? Deze keer valt de verjaardag van de oudste net in een vakantie. Geen structuur en regelmaat, maar lekker doen waar ze zelf zin in hebben om bij te komen van school.
Omdat papa moet werken gaan we de dag ervoor al uit eten. En om rekening te houden met de jarige vragen we een rustig plekje in de serre en om niet te zingen. Zingen vindt hij verschrikkelijk! Dat doen we met zijn verjaardag alleen als hij toestemming geeft (meestal niet dus). Wel krijgt hij een grote ballon en wordt er vuurwerk geserveerd bij het toetje.
Gefeliciteerd!
In de ochtend stuur ik zijn broers een voor een aan. Even een hand geven en gefeliciteerd zeggen. Niets moeilijks aan, zou je denken. De jongste steekt zijn hand uit en geeft een cadeautje, maar geen hand. Als ik hem vraag om even te feliciteren begint hij gek te doen. Hij steekt zijn hand uit en schud zo hard de hand van zijn broer dat die zijn arm bezeerd. De jarige in tranen en zelf loopt hij boos weg. Nog steeds heb ik niet in de gaten wat er nu gebeurd is.
Even later leg ik uit dat het zeer doet als je iemand zo hard een hand geeft en vraag ik waarom hij dat zo deed. Heel eerlijk en nog onder de indruk van wat er net gebeurd is zegt hij; 'het is lastig als hij onder zijn bed zit.' En ineens begrijp ik het.
Anders als anders
Normaal staan we met zijn allen tegelijk op en ligt de jarige nog in bed. Vaak doet hij dan net of hij nog ligt te slapen, maar deze keer zat hij al onder zijn bed te spelen. Het plaatje klopte dus niet voor onze jongste. Even denken hoe ik dit nu uit ga leggen. Ik wil dat de jongste sorry zegt omdat hij zijn broer echt pijn had gedaan, maar ik wil ook dat ze begrijpen waarom hij zo reageerde.
'Ik begrijp dat het lastig is voor je als je broer niet in bed ligt, dat is ook anders. Ik wil wel dat je even sorry zegt want je hebt hem pijn gedaan.'
De jarige probeer ik uit te leggen waarom zijn broertje zo reageerde.
'Weet je nog dat mama een keer slingers buiten had gehangen? Jij werd toen heel boos, want dat mocht niet. Slingers moesten binnen hangen. Zo vond je broertje het raar dat jij niet in je bed lag, dat is ook anders als anders.'
Het heeft even geduurd voor er sorry gezegd kon worden en ze rustiger werden. En gelukkig kwam er verder ook geen visite. De verjaardag met familie en vrienden vieren we altijd in het weekend en zal ook weer spannend worden. Maar deze dag is redelijk geslaagd al zeg ik het zelf!
Reactie schrijven